اول رمضان ١٤٣٨

نزدیک به یک سال گذشت و باز هم سحر و نواى دعاى سحرش

امروز همینطور که داشتم غذا رو اماده میکودم یک لحظه بدنم مور مور شد

از این حس که یکسال گذشت و شکر خدا که زنده ایم و باز این نوا رو میشنویم

قوى تر از اون شکر از اینکه هنوز بر اعتقاداتمون هستیم

شکر که رمضان برامون معنى داره هنوز و با بهانه هاى مختلف چه موجه و چه غیرش! هنوز داریمش

دعدس

مهمه

غرشو حتى میزنیم و از تشنگیش تو این هوا میترسیم

اینا همه شکر داره

شکر داره مه خیلى جاها و وقتا میشد بلغزى و نذاشتن

دستت رو گرفتن و نگهت داشتن و گفتن تو از مایى

خودتم بخواى ما نمیذاریم

ممنونم ازتون

ممنونم که دستم رو میگیرین

ممنونم که نگاهتون بهم هست

من شیعه ى شمام

خوب یا بد

ولى اسم شما روى ما هست

موتظبمون باشید

تا قبل از خواب هم حتى حس رمضان رو نداشتم ولى دعاى سحر کار خودش رو کرد... 

شکر که رمضانى دیگه رو دیدیم

با مناسبت هاى قشنگ و گاه غمگینش

رمضان مبارک